Ons oordeel
De lege open wereld van Redfall, de zwakke schietpartijen en de geïsoleerde systemen zorgen voor een vlakke, saaie ervaring.
Game Geek HUB staat voor je klaarOns ervaren team besteedt vele uren aan elke beoordeling, om echt tot de kern te komen van wat voor u het belangrijkst is. Lees meer over hoe we games en hardware evalueren.
Moet weten
(Afbeelding tegoed: Arkane Austin)
Wat is het? Een multiplayer-FPS die op vampieren jaagt
Datum van publicatie 1 mei 2023
Verwacht te betalen $ 70
Ontwikkelaar Arkane Austin
Uitgever Betesda
Beoordeeld op RTX 3080 Ti, i9 12900K, 32 GB RAM
Stoomdek Geverifieerd
Koppeling Officiële site
Ik ben 10 uur bezig met Redfall en ik krijg een idee: misschien heb ik een ellendige tijd omdat ik mijn vaardigheden verkeerd heb gebruikt. Ik speel als Layla Ellison, een vampierjager die een spookachtige paarse lift op de grond kan plaatsen en daarmee de lucht in kan rijden om hogerop te komen. Maar de One More Floor-vaardigheid zegt dat het 'mensen hoger de lucht in kan sturen', niet alleen ik.
Als Redfall echt het DNA heeft van een meeslepende Arkane-sim, zoals de uurwerkwerelden van Prey en Dishonored, dan speelt alles in deze stad zeker volgens dezelfde regels, toch?
levend staal
Het duurt niet lang voordat ik een vampierproefpersoon over een trottoir zie zweven (omdat ze in Redfall voortdurend respawnen alsof ik geen effect heb op de stad). Ik maak er een paar foto's van en hij loopt voor mij. Ik laat mijn paarse lift tussen ons in vallen en richt mijn doel om deze vamp uit de lucht te schieten.
De vampier loopt nonchalant door de lift alsof deze niet eens bestaat. De menselijke sekteleden lopen er ook doorheen. Dit is niet de meeslepende sim waar ik op had gehoopt, en het is ook niet echt een coöp-FPS of RPG.
Redfall laat me in de steek, ongeacht de genreverwachtingen die ik breng. Er zijn op geen enkele locatie genoeg vijanden om het als een spel in Left 4 Dead-stijl te spelen. Geweren voelen gewichtloos aan en hun schade blijft in lijn met de level-scaling vijanden, dus het behandelen ervan als een RPG in Fallout-stijl is saai. Vampieren zijn in het begin eng in het donker, maar de spanning gaat verloren door herhaling – er zijn geen verrassingen de tiende keer dat je tegen een bloedzuiger vecht op een lege zolder – dus schrap overlevingshorror van de lijst. Het lukt niet om een goede op helden gebaseerde FPS te zijn, ondanks dat het veelbelovende vaardigheden heeft, zoals onzichtbaarheid en een elektrische staaf die vijanden verdooft, omdat het allemaal een eeuwigheid duurt om op te laden en de onstuitbare tactiek van staan en schieten niet kan verslaan. En het verhaal haalt het vermakelijke uitgangspunt van het spel onderuit: een stad waar de rijken letterlijk vampieren worden die op gewone mensen jagen.
Redfall heeft elke druppel optimisme uit mij weggezogen in de loop van de ongeveer vijftig uur die ik erin heb gestoken. Niets kan het redden, zelfs niet als je een vriend meeneemt voor coöp. Sterker nog, het is zo erg dat ik je zou aanraden je vijanden mee te nemen. Arkane is al een paar keer eerder gestruikeld, maar de gedetailleerde werelden, de suggestieve art direction en de gelikte systemen hebben ervoor gezorgd dat ik altijd terugkom. Redfall heeft er niets van. Het is een verbazingwekkende teleurstelling.
Perfecte vreemdeling
(Afbeelding tegoed: Tyler C / Arkane Studios)
Redfall begint niet met een moord of een tijdlus, maar de rustige eerste paar minuten passen netjes in Arkane's geschiedenis van suggestieve intro's. Nadat je een van de vier helden hebt gekozen, word je wakker in de boot waarmee je moest ontsnappen voordat de vampiergoden de oceaan rond Redfall zouden terugtrekken. Er liggen lichamen rond de hut en brieven die je vertellen waar je heen moet. Ik brak een raam en stapte het dek op en zag een hele muur van water over de boot krullen. Deze griezelige en visueel opvallende openingsscène eindigt zodra je een wapen oppakt en je in de saaie open wereld van Redfall waagt.
stoomverkoop valt
Je passeert door land omgeven schepen die worden bewaakt door sekteleden die nooit echt een sterke verhalende reden krijgen om hier te zijn. Je kunt er langs hurken en sluipen, maar uiteindelijk zul je leren hoe weinig bedreiging menselijke vijanden vormen, en hoeveel van Redfalls levelontwerp is gemaakt om met een team van vier vertrapt te worden.
De stad Redfall is misschien wel een van de leegste open werelden die ik ooit heb gezien.
Het spel begint goed nadat je de plaatselijke brandweerkazerne hebt leeggemaakt en je bij een groep overlevenden hebt aangesloten die hopen te herbouwen wat ze kunnen en te ontsnappen. Veel van deze personages hebben een naam, maar geen van hen heeft veel te zeggen of lijkt je te herkennen. Gesprekken met hen hebben de emotionele complexiteit van een MMO-speurtocht: 'Mijn familie is dood en ik wil dat je de knuffel van mijn dochter gaat ophalen.' Redfall doet alsof je 'terugbijt' tegen de vampieren om de mensen te redden, maar je krijgt eigenlijk alleen maar een to-do-lijst met taken die je dwingen om elk deel van de kaart te verkennen.
De stad Redfall is misschien wel een van de leegste open werelden die ik ooit heb gezien, maar het heeft wel een voortreffelijke herfstsfeer. Het is het soort buurt waar ik als kind graag een trick-or-treat in had willen doen, het perfecte, gezellige stadje om een vampierverhaal in te spelen. Maar het duurde niet lang voordat ik begon te merken hoezeer deze stad aanvoelt als een hokey-themapark naast de andere meeslepende simwerelden van Arkane.
Fallout New Vegas-commando's
(Afbeelding tegoed: Tyler C. / Arkane Austin)
Elke menselijke vijand in Redfall heeft zich behulpzaam verzameld rond het meest explosieve object dat ze konden vinden. De stad is bezaaid met zoveel gastanks, olievlekken en propaantanks dat ik niet zeker weet of de vampieren het grootste probleem zijn. Als dit de gekke toon had van Borderlands, waar het hele punt was om domme vijanden op te blazen, zou ik het niet erg vinden. Maar de dramatische tekstlogboeken en side-quests van Redfall gaan over de gruwel van de vrienden en familie van de stadsmensen die in semi-onsterfelijke monsters worden veranderd. Als je deze aantekeningen en brieven leest terwijl je door de stad zoekt naar buit en XP terwijl je personage grapjes maakt over hoe bedreven ze zijn, verwart Redfalls toon. Het is alsof je een moedige Overwatch-held in Netflix's Midnight Mass hebt laten vallen. Het spijt me zo dat je tante in een vampier is veranderd, laat me haar gewoon verstenen met een UV-pistool en het zeldzame jachtgeweer uit haar as plunderen, en dan zal ik je graag troosten!
Er zijn korte momenten waarop het verhaal en het omgevingsontwerp samenvloeien en je het soort vreemde en angstaanjagende ruimtes geven waar Arkane bekend om staat. Eén missie stuurde mijn coöppartner en ik naar het huis van de Hollow Man, de voorloper van de vampierplaag en de vervelende stem die uit tv-luidsprekers en radio's schreeuwde gedurende de eerste helft van je reis. Redfall duwt je vaak pikzwarte huizen en kelders binnen, met alleen een zaklamp om je de weg te wijzen. We liepen gehurkt door dit verlaten huis totdat we een hoek omgingen naar een kamer die, net als de oceaan in de opening, door de tijd bevroren was geweest. Door de zwevende houten splinters en puin kon je een andere wereld net achter het plafond zien. Het was alsof je de donkere, limbo-achtige uitgestrektheid van The Void in Dishonored tegenkwam, maar dan onverwachts.
Nadat we veel te lang hadden gezocht naar verborgen poppen in het huis om het missiedoel te bereiken, werden we naar hetzelfde huis vervoerd, bovenop een drijvend stuk land in een alternatieve realiteit. Er valt daar niet veel te doen, behalve luisteren naar de voorspelbare oorsprong van de Hollow Man voordat je terug wordt getransporteerd, maar het maakte me wanhopig om een keerpunt in Redfall te bereiken, waar het regelmatig verwrongen decorstukken als deze inzet. Helaas gebeurt dat nooit.
promotiecode razer
Doodlopend
(Afbeelding tegoed: Tyler C. / Arkane Austin)
De multiplayerstructuur van Redfall doet actief afbreuk aan waar Arkane goed in is. Vijanden schokken, glijden en stotteren terwijl ze patrouilleren of je achtervolgen, en items zoals rugzakken en medische tassen worden overal gekopieerd en geplakt zonder enige vorm van logica. De helft van de vaardigheden die de vaardigheden van je personage vergroten, zijn gebouwd voor multiplayer en zijn, gezien de krappe huizen waarin je vaak vecht, grotendeels nutteloos. Dit is de ontwikkelaar die Dishonored's Blink heeft bedacht, een van de meest gelikte bewegingsmogelijkheden in videogames, en het enige dat Redfall te bieden heeft, is een reeks vaardigheden die vijanden kortstondig afleiden of helemaal overslaan.
Scraps met vampiers zijn uitdagender als je solo speelt, maar dat komt alleen omdat ze allemaal recht op je af rennen. Zonder dat iemand anders je afleidt, breng je het grootste deel van de strijd door met rondjes rennen om voldoende ruimte te maken om te genezen. Ik kwam alleen door de vampiernesten, wat moeilijke, kerkerachtige niveaus zijn met willekeurige vijandelijke modificatoren, door plaatsen te vinden waar de vampieren me niet konden bereiken. Hetzelfde geldt voor de krachtige Rook-vampier die op je neerdaalt nadat je genoeg lawaai hebt gemaakt in de buurt. Een vriend in de mix laten vallen, helpt de balans ook niet. Het gaat in de tegenovergestelde richting: het is zo saai eenvoudig (zelfs bij moeilijkere moeilijkheidsgraden) dat je net zo goed munitie kunt sparen en wegrennen.
Als fan van de fantasierijke werelden en het dynamische, systeemgestuurde spel van Arkane is het meest meeslepende aan Redfall het mysterie van hoe het gebeurde. Het is de eerste Arkane-game die ik helemaal niet leuk vind: een gekmakend onsamenhangende en onleuke shooter die er bizar uitziet naast de levendigheid van de Prey- of de Dishonored-games uit 2017.
Redfall: prijsvergelijking Geen prijsinformatie Controleer Amazon We controleren elke dag meer dan 250 miljoen producten voor de beste prijzen, mogelijk gemaakt door The Verdict 44 Lees ons beoordelingsbeleidRoodvalDe lege open wereld van Redfall, de zwakke schietpartijen en de geïsoleerde systemen zorgen voor een vlakke, saaie ervaring.