(Afbeelding tegoed: Apogee Entertainment)
Ik hou van alles aan boomershooters, behalve het feit dat er geen betere naam is blijven hangen. Ik heb ze uit protest 'goede FPS-games met gezondheidspakketten en keycards' genoemd, maar afgezien van de naamgevingsconventies heeft deze losjes verwante groep show-stoppende shooters al jaren het gas niet meer losgelaten, en er zijn geen aanwijzingen voor dat stopt binnenkort.
Terwijl grote live-servicereleases zoals Redfall flopten en Destiny 2: Lightfall en Payday 3 in 2023 (relatief gesproken) mislukten, kregen retro FPS-games het hele jaar door cijfers op het bord. Collega en dierbare vriend Ted Litchfeld besprak in mei de uiterst vreemde Hrot, een sleutelverzamelingsravottentocht door het post-Sovjet-Tsjechoslowakije, terwijl ik ketters zuiverde in Boltgun. Hrot's discombobulerende levels, ongewone humor en strakke, Quake 1-achtige vuurgevechten zorgden ervoor dat het een voorsprong van 2% behaalde op de no-nonsense, schiet-demonen-in-grimdonkere gangen naar schetterende industriële muziek grimmige actie van Boltgun. Het was ook een leuke redactionele ervaring – ik herinner me dat ik met Ted over marges handelde over belangrijke verschillen in ontwerp en thematiek, waarbij Hrot zich uiteindelijk meer high-concept en geïnspireerd voelde – maar nauwelijks. Het bepaalt dat een gelicentieerd Warhammer-spel (onthoud dat deze spellen meestal zuigen ) alleen zojuist kwam tekort tegen zo'n geïnspireerde tijdgenoot.
Ik werd niet gegrepen Turbo-overkill synthwave-esthetiek (ik herinner me dat ik een bewuste, lonende beslissing nam om mijn beperkte vrije tijd te besteden aan spelen Verrader en luisteren naar Nine Inch Nails) maar een Steam-recensie-consensus over 'Overwhelmingly Positive' is het vieren waard. Hoe verveeld ik ook ben met neon en synths, ik was nog steeds geboeid door Beyond Sunset, een meeslepende, gesimuleerde cyberpunk-shooter weergegeven in de open source GZDoom-engine. Het is een beetje een overwinningsronde voor boomer-shooters, met een openingsact die de energie van klassieke Doom 2-megastructuur-wads kanaliseert.
beste video-opnamekaart
Een flink aantal retro-shooters hebben een paar jaar in vroege toegang doorgebracht om beter te worden, inclusief Beyond Sunset. Een andere manier meer is mijn snelheid Insnijding , een met slak bezaaide zwarte en bruine industriële hel, dik aangekoekt met roest en bloed. De vlezige, endoscopie-camera-met-draadkruis-vibes van Incision zijn geweldig. Het is mijn go-to-game wanneer een van mijn vrienden, die het hele jaar door toques draagt, mij een Bandcamp-link stuurt. Het is zeker een beetje ruw aan de randen, en zou echt wel een save-functie en een nieuwe ronde van balanspassen kunnen gebruiken, maar wat hier wordt aangeboden is veruit het meest visueel opvallende sinds Dusk.
En Schemering , over gesproken, kreeg een kickass nieuwe visuele revisie die het van 1997 naar 2004 sleept, naast een ontwikkelingspakket met volledige Steam-workshopintegratie. Het is een overwinningsronde voor een van de games die deze hele FPS-beweging vijf jaar geleden als A Thing heeft gecementeerd.
Afbeelding 1 van 5Boltgun(Afbeelding tegoed: Auroch Digital)
beste gaming-notebook
Tip(Afbeelding tegoed: Spytihněv)
Moordenaars X(Afbeelding tegoed: Big Z Studios Inc)
Insnijding(Afbeelding tegoed: SmoothBrainDev)
Schemering HD(Afbeelding tegoed: New Blood Interactive)
Met één uitzondering; ' Slayers X: Terminal Aftermath: Wraak van de Slayer ', uitgebracht in juni, is walgelijk. Weerzinwekkend zelfs. Niet op de bloederige S&M-manier zoals sommige van de bovenstaande dingen, maar in die zin dat het me doet denken aan mijn kindertijd, de buitenwijken en alle stomme dingen die ik leuk vond op de middelbare school. Als je een comfortabele maar uiteindelijk onbevredigende opvoeding hebt gehad, zal Slayers X waarschijnlijk iets van die vervreemding aanspreken via Zane, de provoc-auteur van de 12e klas die gevangen zit in het lichaam van een 37-jarige. De automatisch afgestemde nu-metal OST, volledig uitgevoerd in poppunk-stem, plaatst Slayers X op hetzelfde pantheon als ironisch getinte hyperpop die zich gedraagt als 100gecs.
Ik denk dat het veel zegt over hoe dit subgenre artistiek tot zijn recht komt, dat we vreemde, out-there shit zoals Slayers X beginnen te krijgen, vooral in tegenstelling tot de cyberpunk-dingen uit de jaren 80 waar geen tekort aan lijkt te zijn van. Deze bloei van thema's en stijlen en het spelen met stukjes van andere genres, zoals meeslepende sims, is de reden waarom boomer shooter zo'n onvoldoende naam voelt.
Toen ik Brutal Doom in 2014 speelde, voelde het als het allernieuwste van FPS-games, deze rauwe tegencultuur-energie, het hifi-ultrageweld waar we naar verlangden, dat ons werd ontzegd door pakken in directiekamers die met kaartenpakketten leunden. Achteraf gezien was Brutal Doom altijd besmet door reactionaire elementen, maar ik denk dat het een belangrijke basis is voor elke discussie over de retro FPS-ruimte. Er is hier voldoende ruimte om te genieten van nostalgie, maar wat zo aantrekkelijk is aan deze games, en ik denk waarom ze zo'n aanhoudend succes blijven zien, is dat ze een venster vormen op een parallelle gamesindustrie.
Een toekomst waarin we nooit hebben geleerd hoe we naar beneden moeten richten, waar moderne hardware op de juiste manier wordt gebruikt, waardoor verwrongen megastructuren en legioenen bezettende demonen/cyborgs/aliens ontstaan, en waar budgetten worden besteed aan het vinden van luidruchtige zij/zij op Soundcloud of underground doom metal projecten en gaf hen de opdracht een soundtrackalbum te maken.
starfield steradelaar
Het is een toekomst die zo rooskleurig is dat we zonnebrillen moeten dragen.
Afbeelding 1 van 3Mala Petaka(Afbeelding tegoed: Sanditio Bayu)
bg3 wyrmway
Wizordum(Afbeelding tegoed: Emberheart Games)
Viscerafest(Afbeelding tegoed: Fulqrum Publishing)
Toorn: Eeuw van ruïne bereikt in februari 2024 de 1.0 en kanaliseert authentieke Quake 1-energie met wat oudere motortechnologie. Wizordum was een release met vroege toegang van eind november 2023 die zeker het hele jaar door updates zal zien, idem voor de gevestigde rijzende ster Viscerafest . Persoonlijk ben ik er het meest enthousiast over Mala Petaka , een door GZDoom aangedreven Mega Man X-achtige ravotten (compleet met brullende chiptunes) van de Indonesische solo-ontwikkelaar Sanditio Bayu.
2023 was een geweldig jaar voor retro FPS-games, maar ik kijk er naar uit om te zien waar 2024 en daarna een subgenre zal brengen dat echt tot zijn recht komt.
