(Afbeelding tegoed: Square Enix)
We gaven Nier Replicant in onze eigen recensie een 90, net als verschillende andere recensenten. Dat is verrassend gezien het feit dat de originele Nier een gebrekkige RPG was die in 2010 waarschijnlijk in de vergetelheid leek te verdwijnen. In plaats daarvan werd het een cultklassieker die nu een fantastisch vervolg, spin-offboeken en een toegewijde aanhang heeft.
Als je niet een van die fans bent, lijkt de passie voor deze bizarre serie en de maker ervan, Yoko Taro, misschien ondoordringbaar. Nadat ik zelf alles over Nier en zijn geschiedenis heb geleerd, ben ik hier om uit te leggen waarom mensen er zo verdomd dol op zijn.
Automata speelt zich duizenden jaren na de gebeurtenissen van Nier af en is een verhaal over mensachtige androïden die vechten om de aarde te bevrijden van een leger machines gebouwd door buitenaardse indringers. Net als Nier was het in wezen een actie-RPG die vaak volledig in andere genres veranderde. Verschillende grote scènes spelen zich af als bullet-hell-shooters, waarbij spelers een vliegend exosuit besturen vanuit een vast perspectief terwijl ze vechten tegen golven luchtvijanden die het scherm vullen met een absurd aantal kogels. Later introduceert de game een hack-minigame die speelt als een twin-stick arcade shooter, en er zijn zelfs een paar secties die teruggaan naar het gebied van tekstavonturen. Kortom, het kostte alle interessante ideeën van Nier en verfijnde ze. En met de ontwikkeling van Platinum Games, bekend om zijn uitstekende personage-actiegames als Bayonetta, waren de derdepersoonsgevechten van Automata uitdagend en sierlijk.
Wat Automata echter echt deed stijgen, was Taro's verfijnde benadering van het vertellen van verhalen. Het is nog steeds donker, tragisch en bizar, maar de mix van die ingrediënten is veel afgemeten. In plaats van je meteen met vreselijk fatalisme in het gezicht te slaan, biedt Automata je eerst wat koekjes en een prettig gesprek aan. Maar als het dan toch toeslaat, mijn god. Het doet pijn. In de kern staan bekende RPG-thema's als liefde en lot, maar Automata is ongewoon genuanceerd in de manier waarop het in alles prikt en prikt, van de zin van het leven tot wat er gebeurt als we sterven. Het is een zwaar en gewelddadig spel, maar ook hartverscheurend zachtaardig en contemplatief.
Mensen houden van Nier omdat er niets anders is dan Nier. Het is een caleidoscoop van altijd veranderende ideeën die zich afspelen in een wereld die gemarteld, satirisch, weemoedig en teder is.
Nier Automata duwde Yoko Taro ook naar de mainstream (iets waarvan ik zeker weet dat hij dit kwalijk neemt). Dit jaar zijn er meer dan 5,5 miljoen exemplaren van verkocht – een enorm succes als je bedenkt dat er 500.000 van zijn voorganger werden verkocht – en wordt het alom gevierd als een van de beste games van het afgelopen decennium.
Dat brengt ons terug bij Nier Replicant. Veel spelers zijn van mening dat Replicant het betere verhaal en de betere personages heeft, ook al was Automata over het algemeen de betere game. Replicant is een herhaling van de grootste cultklassieker uit 2010 en, als je een fan bent van Nier Automata, een kans om nog dieper in de wereld en de geschiedenis ervan te graven.
Mensen houden van Nier omdat er niets anders is dan Nier. Het is een caleidoscoop van altijd veranderende ideeën die zich afspelen in een wereld die gemarteld, satirisch, weemoedig en teder is. En ook al zijn de spellen van Yoko Taro vaak zeer gebrekkig en soms ronduit onplezierig, ze zijn in ieder geval altijd fascinerend.
