(Afbeelding tegoed: Tyler C. / Blizzard)
In de meeste RPG's is het niet de bedoeling dat je een baas verslaat die twintig niveaus hoger is dan jij, laat staan Diablo 4. Dat deed ik net, samen met een leger skeletten, in het meest cruciale seizoen tot nu toe. Het was niet bijzonder moeilijk om het voor elkaar te krijgen, maar er zou een baanbrekende exploit voor nodig zijn geweest om het een jaar geleden te doen. Diablo 4 seizoen 4 – en de enorme lijst met permanente veranderingen aan de game – is eindelijk de actie-RPG geworden waar ik altijd op had gehoopt.
Er zijn 10.000 regels met patch-opmerkingen die je kunt lezen als je wilt, maar de essentie van de update is dat elke klasse exponentieel flexibeler is dan voorheen. Necromancers leiden al lang een leven met skeletachtige handlangers die uit elkaar vallen zodra je een kamer binnenkomt. Nu dragen ze in feite hetzelfde pantser als jij, wat ze zo krachtig heeft gemaakt dat ik een speedrunner-beweging heb gemaakt en de normale route door het spel heb verbroken.
De Diablo 4 die iets minder dan een jaar geleden uitkwam, zou dat niet hebben toegestaan. Het ontwerp legde de nadruk op gevechten van moment tot moment: het ontwijken van aanvallen en zorgvuldig gebruik van vaardigheden. De buit werd zwaar belast door een aantal statistieken die niets betekenden en niet intuïtief waren om een personage omheen te bouwen. Waarom zou iemand pas echt goed willen zijn in het toebrengen van schade aan vijanden als ze op het punt staan te sterven? Hoewel het goed voelde om te ontwijken alsof ik Dark Souls speelde, was het vinden van goede buit (in een game die er helemaal om draait) net zoiets als het oplossen van raadsels.
Dat tijdperk van Diablo 4 is eindelijk voorbij. Het is niet langer waardevol om een gezond evenwicht te vinden tussen mechanische vaardigheden en krachtige uitrusting. Daar heb je nu controle over, terwijl je kiest tussen buit met statistieken die duidelijk aansluiten bij je vaardigheden. Binnen een paar uur na het starten van seizoen 4 werd ik verscheurd tussen het toevoegen van een statistiek aan mijn ketting die mijn volgelingen sterker maakte of een statistiek die me sneller liet rennen. Het maakt slechts een klein verschil in de vroege levels, maar het is een keuze die je dwingt na te denken over wat voor soort personage je wilt zijn en hoe je moet spelen met wat je opgeeft.
(Afbeelding tegoed: Tyler C. / Blizzard)
Het is het seizoen van de dodenbezweerders en hun ondode legers, dus ik heb mijn jongens tot botten geperst. Het deed een beetje pijn om die boost in bewegingssnelheid niet te hebben, maar mijn sterkere handlangers bagatelliseerden de baas die ik niet mocht doden op zo'n laag niveau. Er waren een paar close-calls waarbij een beetje extra snelheid me uit een telegraafaanval zou hebben laten ontsnappen, maar terwijl ik me daarop concentreerde, vernietigden mijn skeletten de baas in minder dan een minuut.
Diablo is eindelijk terug
(Afbeelding tegoed: Tyler C. / Blizzard)
In seizoen 4 werkt elke build terwijl je een level omhoog gaat.
Een goede actie-RPG moet je het gevoel geven dat je de regels overtreedt en je voldoende mogelijkheden geven om van gedachten te veranderen over hoe je het wilt doen. De focus van seizoen 4 op Helltide, openwereldevenementen waarbij elk uur demonen van hoog niveau in een regio worden gedumpt, is bedoeld om je te verrassen. Helltides zijn altijd de beste eigenschap van Diablo 4 geweest: ze baden een heel gebied van de kaart in bloed en bezitten NPC's in nabijgelegen steden om op hun knieën te gaan en de demonen te aanbidden. Monsters zijn overal en hebben altijd een iets hoger niveau dan jij, waardoor Helltides net sterk genoeg is om je aandacht vast te houden terwijl je ronddwaalt om geld te verzamelen en buitkisten te openen.
Seizoen 4 mist een uniek mechanisme dat je personage sterker maakt, zoals de robotspin uit seizoen 3 of de vampirische krachten in seizoen 2. In plaats daarvan is het jouw taak om een groep huurlingen uit Diablo 2 te helpen zichzelf te verdedigen tegen de Blood Maiden, een nieuwe oproepbare baas in Helltide. Je beloning bestaat uit een aantal caches gevuld met uitrusting die je normaal gesproken op het maximale niveau zou vinden. Ik heb een ring in handen die automatisch Corpse Explosion en een paar andere vaardigheden op mijn necromancer werpt. Ik was niet van plan die vaardigheid te gebruiken, maar als het leven je een absurd krachtig uniek item geeft, verander je je plannen en maak je er gebruik van zolang je kunt.
Ik werd overweldigd door een stapel legendarische items waar ik mijn build omheen kon buigen, en voor mij is dat precies het soort probleem dat je zou moeten hebben in een actie-RPG als Diablo 4. Niemand wil gedwongen worden om de meest toegankelijke leveling-build te spelen die ze ooit hebben gespeeld. een gids voorlezen. Alles moet sterk genoeg zijn om te experimenteren. Als er vóór seizoen 4 één kritiek probleem met buit was, was het hoe lang het duurde voordat je uitrusting daadwerkelijk kon worden gebouwd. Het nivelleringsproces was een wanhopige zoektocht naar meerdere buitstukken met de juiste statistieken om een build te maken soepel genoeg gebruiken. In seizoen 4 werkt elke build terwijl je een level omhoog gaat, en individuele uitrustingsstukken kunnen deze uitbreiden met vaardigheden die je anders misschien niet zou hebben gebruikt. Je hoeft je geen zorgen meer te maken of je favoriete vaardigheid goed is. Het is allemaal goed en jij mag beslissen hoe het goed is.
starfield sterrenbeeld horloge
Diablo 4 had bij de lancering zoveel potentieel om een game te zijn die het spelen met elk speeltje in de zandbak vierde en je de fantasie van zijn klassen liet belichamen. De obsessie met zijn eigen verleden – met name Diablo 2 – begroef de vreugde van het creëren van je eigen held van Sanctuary. Terwijl Blizzard de afgelopen maanden hard heeft gewerkt om zijn kernsystemen te transformeren, ben ik de manieren gaan waarderen waarop de originele filosofie het spel heeft verankerd in een gedempte esthetiek waardoor de klassen en monsters opvallen. Voordat het spel wat losser werd, was het moeilijk op te merken hoe de lichtvaardigheden van tovenaars knetteren en sporen achterlaten die eruitzien alsof ze geanimeerd zijn met een lage framesnelheid, waardoor het een bijna retro-gevoel krijgt. Of hoe barbaren hittegolven uitzenden alsof ze elk moment in woede kunnen uitbarsten. Al deze dingen verdienden het om in een spel te zitten waarin je je net zo cool moest voelen als het er allemaal uitzag.
Diablo 4, ik ben zo blij om te zeggen, is eindelijk, Eindelijk dat spel.
