Bendes van Sherwood recensie

Ons oordeel

Gangs of Sherwood toont aanvankelijk veelbelovend met zijn creatieve setting en kleurrijke gevechten, maar raakt ruim voor het einde van de toch al korte speelduur op.

Game Geek HUB staat voor je klaarOns ervaren team besteedt vele uren aan elke beoordeling, om echt tot de kern te komen van wat voor u het belangrijkst is. Lees meer over hoe we games en hardware evalueren.

Wat is het? Coöperatieve strijder in de derde persoon met middelmatige komedie en gevechten

Verwacht te betalen £ 35/$ 40

Datum van publicatie 30 november 2023

Ontwikkelaar Beroep studio's

Uitgever Nacon

Beoordeeld op AMD Ryzen 5 3600, Nvidia RTX 2080 Super, 32 GB RAM

tijdwandelende leverancier

Stoomdek Niet ondersteund

Koppeling Officiële site

Net als zijn babbelende bende outlaws probeert Gangs of Sherwood zijn fundamentele tekortkomingen te compenseren met een onbezonnen persoonlijkheid en voortstuwende energie. Het is een snelle shooter-slash-brawler voor vier spelers met een levendig getekende alt-fantasiewereld, een komische toon en levendige, soms spectaculaire gevechten. Helaas verdwijnen deze kleurrijke afleidingen maar al te snel, waardoor Robin Hood door je tas snuffelt terwijl hij er 35 pond uit probeert te halen.

Vreemd genoeg vind ik het leukste aan Gangs of Sherwood datgene waar ik het minst van overtuigd was voordat ik ging spelen: de setting. Gangs of Sherwood neemt het bekende Robin Hood-verhaal en plaatst het in een alternatieve sciencefictiongeschiedenis. Hier heeft koning Richards ontdekking van het magische Leeuwenhart-juweel het middeleeuwse Engeland ongeveer 500 jaar eerder in de industriële revolutie gedreven. Maar dat weerhoudt de gemene sheriff van Nottingham er niet van om zich de troon toe te eigenen en het land in zijn eigen persoonlijke munitiefabriek te veranderen.

(Afbeelding tegoed: Nacon)

hoe je marmer lego fortnite kunt krijgen

Nu ben ik geen fan van de fixatie van gaming op alternatieve versies van Robin Hood. Hoewel het traditionele verhaal al talloze keren op andere media is verteld, moeten we er nog een fatsoenlijke versie van zien in games. Ik zou dol zijn op een Robin Hood-ervaring in de trant van Kingdom Come: Deliverance, een ervaring die een gezamenlijke inspanning deed om het middeleeuwse outlaw-leven te simuleren. Maar niemand heeft dat spel nog gemaakt. Dus net als Hood: Outlaws en Legends ervoor, voelt Gangs of Sherwood alsof het een probleem probeert op te lossen dat niet bestaat.

Dat gezegd hebbende, wist Gangs of Sherwood mij al snel te overtuigen met zijn levendige combinatie van steampunk en middeleeuwsisme, waarin dreigende stenen forten en krappe stadsgezichten met vakwerk samensmelten met uitgebreide, met roet besmeurde industriële complexen. Voor wat duidelijk een budgettitel is, kauwt Gangs of Sherwood door een indrukwekkend landschap, met voldoende dramatische achtergronden en enkele monumentale gevechtsarena's. Sommige vijandelijke ontwerpen zijn ook leuk, zoals de lage grunts die rondsnuffelen in omgevingen met gasmaskers en Brodie-helmen.

Helaas wordt het milieukunstwerk bedorven door een van de slechtste UI-ontwerpen die ik ooit heb gezien. Het is een gruwelijke puinhoop van botsende kleuren en incongruente tekstlettertypen die de actie voortdurend verdoezelen. Het zorgt ervoor dat Gangs of Sherwood eruit ziet als een van die onbetrouwbare nep-game-advertenties die je vóór een YouTube-video ziet. Het enige dat ontbreekt is de zwangerschapsfetisj.

(Afbeelding tegoed: Nacon)

Dit is niet het enige gebied waar Gangs of Sherwood de kwaliteitsfundamenten ondermijnt. De game neemt een duidelijk Britse komische toon aan en schiet ergens tussen Fable en de games van Planet Moon Studios. Ik moest er in het begin meerdere keren om lachen. Ik ben vooral dol op de poppenspelbriefings die vóór missies plaatsvinden. Deze zijn charmant maf en uitgebreider dan nodig is. Helaas zorgt het script voor afnemende komische opbrengsten.

Omdat de personages nooit stoppen met praten, raakt de humor na een paar uur zonder ideeën en worden de grappen steeds meer gerecycled. Er is een running gag waarbij alle bazen familie zijn van meid Marian, wat impliceert dat haar vader, de sheriff van Nottingham, een geile kleine schooier is. De eerste paar keer is het grappig, maar nadat je tien bazen hebt ontmoet met het achtervoegsel 'van Nottingham', wordt het muf, en de pure vreugde die Marian ervaart bij het vermoorden van haar broers verschuift van amusant naar zorgwekkend.

Vrolijke moord

Op dezelfde manier vertoont de strijd aanvankelijk potentieel. Elk van de vier speelbare personages heeft een andere vechtstijl. Broeder Tuck richt grote melee-schade aan met zijn grote club. Marian is een vlotte duellist, Little John slaat de handlangers van de sheriff met zijn vuisten en Robin wil vijanden op afstand in speldenkussens veranderen.

(Afbeelding tegoed: Nacon)

Met welk personage je ook speelt, gevechten gaan over het combineren van lichte en zware aanvalscombo's om enorme schade aan vijanden aan te richten. De basisbewegingsset van Robin omvat bijvoorbeeld het gebruik van melee-aanvallen van dichtbij om magische sterpijlen te genereren die in de lucht rond het slagveld zweven. Door een vijand te raken met een geladen schot van je boog, kun je deze paarse pijlen in één keer op vijanden afschieten. De game versterkt deze basisvaardigheden snel met verschillende andere vaardigheden, zoals een boorpijl die in de loop van de tijd schade aanricht, en een explosieve pijl die vijanden in de lucht gooit, waardoor je menselijke keepie-uppies kunt spelen door ze herhaaldelijk neer te schieten.

Het is een levendig en bevredigend systeem, waarmee je al na een paar missies een aantal smakelijke manoeuvres kunt uitvoeren. Er zit ook een aangename visuele flair achter alle vreselijke UI-tekst. Zelfs als je het alleen speelt, is het scherm levendig met glinsterende pijlen, vliegende vijanden en explosieve AOE-effecten. Voeg extra spelers toe aan de mix en het spektakel wordt nog verder vergroot. Het kan behoorlijk chaotisch worden, maar die chaos is over het algemeen eerder leuk dan frustrerend.

dode eiland 2 recensie

Wat is het probleem? Nou, er zijn er een paar. Ten eerste is Gangs of Sherwood veel te gemakkelijk. Je personages stijgen niet alleen in het spel. Er is een afzonderlijk nivelleringssysteem tijdens de missie dat je gezondheid geleidelijk verbetert naarmate je verder komt op de kaart. Dit betekent dat missies in het begin altijd het moeilijkst zijn, terwijl sterven na de helft actieve inspanning vereist. Bovendien zijn de gevechten zo opgebouwd rond ontmoetingen in de arena dat het zeer repetitief wordt, en hoewel personages aanvankelijk een aangename vooruitgang in vaardigheden hebben, zijn latere vaardigheden vaak minder nuttig of interessant.

(Afbeelding tegoed: Nacon)

Hoe dieper je in Gangs of Sherwood reikt, hoe plichtmatiger de systemen aanvoelen. De game bevat buit, maar is erg basic: alleen goud om vaardigheden en een vreemde outfit te kopen, of relikwieën die kleine statistische of effectboosts opleveren. Er zijn af en toe side-quests of NPC's om mee te praten, maar deze passen helemaal niet bij het voortstuwende voorwaartse momentum van het spel. De belangrijkste missies zijn leuk genoeg om doorheen te vliegen, maar weinig van het verhaal heeft een blijvende impact. En met een duur van slechts 5 uur is het spel zo snel afgelopen dat je nog niet alle vaardigheden van je personage hebt ontgrendeld tegen de tijd dat de credits rollen.

Zelfs voor de verlaagde prijs van £ 35 zorgen de gebrekkige, frivole coöperatieve gevechten van Gangs of Sherwood ervoor dat het moeilijk te verkopen is in een jaar dat zo vol zit met fantastische games. Het is niet geheel zonder verdienste. Voor de helft van die prijs krijg je ongeveer waar voor je geld, op voorwaarde dat je een volledig aantal spelers kunt vinden. Maar bovenal deed Gangs of Sherwood me wensen dat iemand een echte Robin Hood-game zou maken, een game die de multiplayer-gimmicks achterwege zou laten en een toegewijde rollenspelervaring rond het personage zou opbouwen. Want laten we eerlijk zijn, niemand wil echt spelen als Little John, hoe goed hij ook kan slaan.

Gangs of Sherwood toont aanvankelijk veelbelovend met zijn creatieve setting en kleurrijke gevechten, maar raakt ruim voor het einde van de toch al korte speelduur op.