(Afbeelding tegoed: Ubisoft)
De helft van 2023 was ik chagrijnig over Avatar: Frontiers of Pandora. Ik zag in juni een theaterdemo bij Ubisoft Forward en kwam verward en teleurgesteld weg omdat Ubi niet de Avatar Assassin's Creed aan het maken was die ik in mijn hoofd had opgebouwd. Het leek zo voor de hand liggend: je kon in bomen klimmen, op een buitenaards paard rijden, stealth een RDA-mecha doden, en dat allemaal terwijl je de slungelige proporties van een Na'vi van achter de rug kon waarderen!
Persoonlijke keuze 
(Afbeelding tegoed: toekomst)
vind de geheime jedi-overlevende van de kloven
Naast onze belangrijkste Game of the Year Awards 2023, zet elk lid van het Game Geek HUB-team de spotlight op een game waar ze dit jaar van hielden. De rest van de maand zullen we, naast onze belangrijkste prijzen, nieuwe persoonlijke keuzes posten.
Ik ben echt blij dat Ubisoft Massive een ander idee had. Frontiers of Pandora is Avatar Far Cry, maar het is ook de beste Far Cry-game tot nu toe, en veruit de beste sandbox die Ubi in jaren heeft samengesteld. Het voelt geweldig om zo fout te zijn geweest.
Het is ook geweldig om een Na'vi te zijn in de eerste persoon. Ik was bang dat ik, als ik mijn blauwe lichaam niet de hele tijd zou kunnen zien, zou vergeten dat ik geen mens speel, maar het tegenovergestelde is het geval. Elke keer dat ik met de RDA in aanraking kom of mijn hoofd tegen het plafond stoot, word ik herinnerd aan mijn lengte en kracht, en ik denk niet dat die momenten op dezelfde manier zouden landen met een camera over de schouder die probeert vast te houden alles in één keer in beeld. Ik voel me niet altijd een drie meter lang buitenaards wezen terwijl ik door gigantische bossen ren, maar je besteedt eigenlijk een flink deel van Frontiers aan het neerkijken op pluizige mensen en duikt letterlijk onder lage deuropeningen door. RDA-goons zien eruit als mieren terwijl ze rond olieraffinaderijen patrouilleren, en hun nietige wapens zijn slechts in kleine aantallen hinderlijk. Als je dichtbij genoeg komt om er één uit te slaan, vliegen ze zes meter naar voren.
Makkelijk op
Veruit mijn grootste verrassing bij Avatar is hoe leuk het is om je te verplaatsen. De veerkrachtige Na'vi-ledematen zijn handig als je drie meter de lucht in moet springen en gaten moet opklimmen die je in andere games zou verwachten te missen. Er zit een veerkracht en gratie in de beweging die je zelden tegenkomt in FPS'en.
Er zit een veerkracht en gratie in de beweging die je zelden tegenkomt in FPS'en.
Het uitvoeren van speurtochten is bijna net zo leuk als het daadwerkelijk uitvoeren ervan, omdat het, in tegenstelling tot de natuurlijke zandbakken van Far Cry die zijn gebouwd voor wegen en auto's, een beetje vaardigheid vergt om vaart te krijgen en vast te houden zonder te struikelen over de dichte vegetatie van de regenwouden van Pandora. Op elke reis maak ik sprongen, klauter ik op takken, spring ik over de smalle toppen van bomen, verbreek ik valpartijen door bladeren te borstelen op weg naar beneden, en voeg ik aftertouch toe aan risicovolle sprongen met een vlucht in de lucht. Ik kan precies twee andere games bedenken die me zo behendig hebben gemaakt in first-person: Mirror's Edge en Dying Light. Dat is buitengewoon goed gezelschap.
Het is ook de moeite waard om beide kanten op te kijken, want Ubi heeft zijn Pandora volgepropt met planten die je uit de films herkent, en tientallen andere die zijn ontworpen om je te versnellen, te vertragen of je gewoon meteen te vermoorden. Avatar's versie van 'wegen' zijn deze gigantische wijnstokken die verhoogde snelwegen vormen. De meeste van deze wijnstokken zijn bezaaid met blauwe paddenstoelen die je grondsnelheid kortstondig verhogen als je er langs rent. Je vindt ook snelheidspaddo's op plaatsen waarvan Ubi verwacht dat je een lange rit zult maken, zoals langs de oever van een rivier, en je kunt ze aan elkaar koppelen om het effect gaande te houden. Ze zijn een briljante toevoeging die spelers naar de belangrijkste oriëntatiepunten van de kaart leidt en een beetje stimulerende besturing toevoegt aan een reis die anders een rechte lijn zou zijn.
gta 5 wapen cheats
(Afbeelding tegoed: Ubisoft)
hoe je het rosymorn-klooster binnenkomt
Bolvormige bloemen dienen als springkussens om een val te breken of een gat op te vullen. Kleverige groene zakjes kunnen worden afgeschoten om gifwolken voor vijanden te verspreiden, of in jezelf worden geramd voor een explosieve snelheidsexplosie, ten koste van wat gezondheid. Houd je oog van de bal af en je zult waarschijnlijk een schokkende cactus tegenkomen die je uithoudingsvermogen leegmaakt, of tegen een boom schrapen die een reeks flitsbommen doet ontploffen. Ik ben nog steeds in de startregio's van het spel en ik ben mijn mentale notitieboekje al aan het vullen, zoals een padvinder die afleidt welke bessen veilig zijn om te eten. Het is behoorlijk zoet.
Wegzoeker
Avatar heeft ook de beste incarnatie van mijn favoriete openwereldfunctie van Ubisoft: de verkenningsmodus. Ubi heeft deze alternatieve navigatie-instelling opgenomen in een handvol games, te beginnen met Assassin's Creed Odyssey in 2018 en meer recentelijk in Ghost Recon Breakpoint en Assassin's Creed Mirage. Het idee is om speurtochtmarkeringen te vervangen door gedetailleerde tips over waar je zelf de plaatsen en dingen kunt vinden waarnaar je op zoek bent. Het staat standaard uit in Avatar, maar ik raad je echt aan om het uit te proberen.
Een pijl die naar een vijandelijke basis wijst, wordt bijvoorbeeld 'Ga naar de RDA-faciliteit in het Spinner's Circle-domein ten oosten van de Threaded River.' Hoe graag ik ook kan genieten van een grote leesbare GPS-lijn die op een minimap is geschilderd, het is zo verdomd bevredigend om games te vinden die erop vertrouwen dat ik twee hersencellen tegen elkaar aan wrijf en mijn eigen weg vind.
(Afbeelding tegoed: Ubisoft)
Maar het is niet zo eenvoudig als het vervangen van pijlen door kompasrichtingen: de juiste taal gebruiken en rechtvaardig geven goed genoeg hints is een delicaat touw voor zoektochtontwerpers. Als je te specifiek wordt met aanwijzingen, krijg je een Ghost Recon-probleem waarbij je altijd nauwkeurig kunt raden waar je naartoe wordt geleid door alleen maar naar de kaart te kijken. Avatar omzeilt dit door locaties die je nog niet hebt bezocht, te beslaan. Het voorkomt ook dat het saai wordt door visuele details van speurtochten in de navigatiehints te schrijven. In het onderstaande voorbeeld is een van mijn hints geen richting, maar een visuele aanwijzing om naar een eiland te zoeken met 'een grote omgevallen boomstam en paarse bomen'. Dit soort kleine details maken het verkennen opzettelijk en toevoegend aan de ervaring, en elke zoektocht die ik tot nu toe in Avatar heb gedaan, is zo.
Ik krijg een beetje opwinding als een plek precies is waar ik dacht dat hij zou zijn. Wanneer de verkenningsmodus op zijn best is, verandert zelfs de meest alledaagse klus, het opsporen van een NPC of het plukken van een bepaald fruit, in een kleine speurtocht.
groot spelscherm
Omgedraaid
Avatar heeft de verkenningsmodus echter nog niet helemaal geperfectioneerd. Soms ben ik op de juiste plek, maar loop vlak langs de persoon die ik moet vinden, omdat Na'vi vrij goed opgaat in de blauwe nachtelijke hemel van Pandora. Ik heb ook minuten verspild met ronddwalen, omdat het moeilijk kan zijn om af te leiden wat Avatar als 'noordwest' beschouwt, terwijl de bestemming soms veel noordelijker dan westelijk ligt, of omgekeerd. Bij navigatie in de echte wereld zou je zeggen dat een plaats 'noord-noordwest' is als deze meer noordelijk dan westelijk ligt, hoewel het uitleggen daarvan in een videogame gemaakt voor een breed publiek waarschijnlijk moeilijker zou zijn dan het waard is.
(Afbeelding tegoed: Ubisoft)
In een ander geval kreeg ik te horen dat ik moest terugkeren naar een genoemd kamp waar ik al was geweest zonder verdere instructies, maar omdat ik was vergeten welke paarse stip dat kamp op de kaart vertegenwoordigde, moest ik er meer dan een dozijn doorzoeken totdat ik willekeurig de juiste gevonden. Dit waren randgevallen gedurende de 11 uur die ik er tot nu toe in heb gestopt, maar als het vastlopen van de navigatie een dealbreaker is, laat de standaard Begeleide modus je nog steeds aanwijzingen in de Verkenningsmodus zien, met de toevoeging van een gloeiende markering waar je je altijd op kunt oriënteren.
Ik heb tijdens deze gesprekken niet over vechten gesproken, en dat komt grotendeels omdat ik er niet zo veel van heb gedaan. Menselijke vijanden zijn meestal gelokaliseerd in RDA-faciliteiten waar je heimelijke buitenpostopnamen in Far Cry-stijl kunt maken, en die zijn best leuk, maar in de jungle heb ik mijn wapens in de holster gehouden, tenzij roedels buitenaardse poema's aanvallen.
Er gebeurt genoeg in Avatar tussen jagen, foerageren, knutselen, onderzoeken, koken en bewegwijzering dat het, althans tot nu toe, niet nodig is geweest om te leunen op gevechten als opvulling. Dat is cool, want ik heb een geweldige tijd gehad door gewoon een Na'vi te zijn en de meest gedetailleerde wereld te bewonderen die Ubi ooit heeft gemaakt. Het leverde bij ons geen hoge score op, vooral vanwege technische problemen, maar tot nu toe heb ik slechts één crash gehad. Ik ben blij dat ik 2023 niet heb laten voorbijgaan voordat ik Avatar een eerlijke kans heb gegeven.
