(Afbeelding tegoed: wrijvingsspellen)
Zoveel games krijgen het label 'horror', maar ik ben er niet vaak zo bang voor. Neem bijvoorbeeld Alan Wake 2 van dit jaar. Het is een geweldige thriller met enkele echt griezelige momenten, maar verder waren de grootste angsten de FMV-sprongangsten die aanvoelden als die oude trol-YouTube-video's waarin een exorcistengezicht uit het niets opdook. Cynthia Weaver, het is je opgevallen: als je dat nog een keer op mij richt, richt ik een lichtpistool op je en haal de trekker over.
fallout vier cheatsPersoonlijke keuze
(Afbeelding tegoed: toekomst)
Naast onze belangrijkste Game of the Year Awards 2023, zet elk lid van het Game Geek HUB-team de spotlight op een game waar ze dit jaar van hielden. De rest van de maand zullen we, naast onze belangrijkste prijzen, nieuwe persoonlijke keuzes posten.
Dit alles wil zeggen dat Amnesia: The Bunker me van begin tot eind echt de stuipen op het lijf jaagde. De constante, verpletterende sfeer en verrassende monster-AI maakten me bijna te bang om door te spelen, maar ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb.
Het is een intiem spel, meer nog dan de duidelijke inspiratiebron, Alien: Isolation. Maar er zijn geen rare androïden die afbreuk doen aan je dans met hoge inzet, met één centrale antagonist: een misvormd beest (Frictional noemt het de Stalker) dat in de muren van deze vreselijke plek kruipt. Er is een opmerkelijk (en erg cool) voorbeeld waarbij je in plaats daarvan met een stinkende man in een gat terechtkomt, maar het is een soort leuk zijverhaal en doet niets af aan de kern van het spel.
De Stalker patrouilleert actief in de bunker op de achtergrond van je verkenningstocht. Het maakt gebruik van een systeem van tunnels om sneller te bewegen dan jij kunt, en het enige visuele bewijs van deze kleine ondergrondse snelweg waarvan we op de hoogte zijn, zijn de onheilspellende, manshoge muizengaten in de muren.
Ik heb begrepen dat het nooit volledig uit de spawn komt - het is altijd aan het zoeken, zich op jou richtend, waarbij zijn aankomst in jouw directe omgeving wordt aangekondigd door krabben en kreunen in de muren.
(Afbeelding tegoed: wrijvingsspellen)
Buiten de Thief-serie heeft The Bunker een van de beste koppelingen tussen gameplay en audio die ik ooit heb gezien, waarbij de Stalker duidelijk zijn waarschuwingsniveau telegrafeert zonder dat een UI-element vereist is. De granaten en het geweervuur buiten de bunker hielden me voortdurend op mijn hoede, wat het systeem voor vroegtijdige waarschuwing compliceerde, terwijl het rumoer dat ik veroorzaakte tijdens het verkennen geleidelijk (of abrupt) de aandacht van de Stalker kon trekken.
Al het slapstickplezier met een open einde van Deus Ex of Dishonored is hier als je bereid bent ernaar te zoeken.
Wat al deze stress nog vergroot, is de generator, die Leon Hurley van GameMe toepasselijk noemde 'de echte terreur' van De Bunker . Door het ding van brandstof te voorzien, blijven de lichten branden, waardoor het risico op Stalker-ontmoetingen wordt verkleind en u wordt gered van de geavanceerde duisternis van deze ellendige put.
De jeukende en krassende show
Ik heb nauwelijks de meeslepende sim-probleemoplossende technieken bekrast die in dit spel verborgen liggen. Je waardeloze revolver uit de Eerste Wereldoorlog is het belangrijkste anti-Stalker-instrument in je repertoire, maar als je je verstand voldoende bij de hand kunt houden om creatief te zijn, kun je zoveel meer doen om deze griezelige kerel te clownen.
Als je eenmaal een gasmasker hebt gevonden, worden gasgranaten een handig ontsnappingsmiddel: ren de wolk in en de Stalker kan je niet volgen. Je kunt de tunnels blokkeren met kratten om hem te vertragen, de Stalker in vallen lokken die door je dode kameraden zijn achtergelaten, je eigen vallen maken met royaal geplaatste explosieve vaten voor videogames, en de lijst gaat maar door. Als je eenmaal voorbij de absoluut beklemmende sfeer bent (wat ik nog steeds niet heb gedaan), kun je van The Bunker een videogame-aanpassing van Tom en Jerry maken.
Hoeveel metgezellen kun je hebben in Starfield
(Afbeelding tegoed: wrijvingsspellen)
Ik weet niet of ik ooit dat niveau van immsim-beheersing zal bereiken met The Bunker, maar ik vind het geweldig dat het er is. Al het slapstickplezier met een open einde van Deus Ex of Dishonored is hier als je bereid bent ernaar te zoeken. Deze prestatie maakt me ook enthousiast over wat er daarna komt van Frictional Games.
De Bunker heeft een geweldig, klassiek horrorgaren in de kern, maar ik merkte dat ik de echte, filosofische dingen miste die je kunt vinden in Frictional's eerdere werk zoals Penumbra of Soma. Als de ontwikkelaar met zijn toekomstige games in deze richting van de spelersvrijheid blijft pushen en tegelijkertijd terugkeert naar dat gevoel van geestverruimende kosmische angst waar ik naar hunker, kunnen we een aantal nieuwe horrorklassiekers in het verschiet hebben. Misschien is dat wel het beste aan The Bunker: het is nu al een voortreffelijke broekschijter, terwijl het ook de deur opent voor nog gruwelijkere dingen in de toekomst.
