Armored Core 6: Fires of Rubicon recensie

Ons oordeel

De coolste mechs uit de gamegeschiedenis vormen de kern ( ͡° ͜ʖ ͡° ) van een intens, doelgericht actiespel.

Game Geek HUB staat voor je klaarOns ervaren team besteedt vele uren aan elke beoordeling, om echt tot de kern te komen van wat voor u het belangrijkst is. Lees meer over hoe we games en hardware evalueren.

Na de ongelooflijke run van FromSoftware van Souls naar Sekiro naar Elden Ring, is Armored Core 6 een bijna radicaal vertrekpunt: korte missies met een meedogenloos tempo, vergevingsgezinde nieuwe pogingen en een krachtig arsenaal dat duidelijk maakt dat je een leger van één mech bent in plaats van een ander leger. vervelende kleine man. De gestroomlijnde aanpak houdt het op een paar kleine manieren tegen, maar een game met een groot budget die zich zo precies afspeelt over wat het is en wat het niet is, is iets kostbaars in 2023.

Wat is het? Totale mecha-actie
Datum van publicatie 24 augustus 2023
Verwacht te betalen £ 50 / $ 60
Ontwikkelaar VanSoftware
Uitgever Bandai Namco
Beoordeeld op Intel Core i5-13600K, RTX 3070, NVME SSD, 32 GB DDR4-4000
Stoomdek Speelbaar
Multiplayer? Ja
Koppeling Officiële site

Het heeft FromSoftware misschien tien jaar gekost om terug te keren naar zijn liefde voor mechs, maar het was het wachten waard: Armored Core 6 is een 'we zijn weer terug bij onze onzin'-slamdunk.

crt-monitor

Dit zou elk jaar een geweldige actiegame zijn, maar ik ben op dit exacte moment vooral verliefd op Armored Core, ingeklemd tussen epische RPG's van 100 uur en het mainstream-succes van de grenzeloze Elden Ring. Het kan nauwelijks meer het tegenovergestelde van Elden Ring zijn: in plaats van dat je in een wijd open wereld wordt gedumpt, selecteer je missies uit een menu en zet je je mech in na een korte briefing. Missies zijn meestal binnen 10 minuten voorbij en bestaan ​​voor 100% uit eiwitten. Ze werpen je rechtstreeks in een korte, waanzinnige strijd of doorkruisen grotere omgevingen met kleine gevechtsontmoetingen die uitmonden in 1v1-confrontaties tegen andere AC's of enorme bazen. Na elke keer is het een welverdiende uitademing om terug te keren naar het menu om aan je AC te sleutelen en nieuwe onderdelen te kopen.

Ik kan me voorstellen dat ik deze scenario's in een zandbak uit mijn kindertijd verzin, waarbij ik mijn actiefiguren voor de strijd op vochtige borstweringen en omgekeerde emmerbergen opstel en ze vervolgens een voor een omvergooi met mijn favoriete Gundam. Weet je nog dat je de geluiden van explosies en laserstralen met je mond maakte terwijl je speelgoed het einde van de opera bereikte?

De missies van Armored Core 6 zijn zo eenvoudig van constructie en zo spannend in actie. Hiermee kun je de stukjes van je ultieme mecha in elkaar klikken en vervolgens de denkbeeldige veldslagen in de achtertuin manifesteren met een roze en neongroene doodsmachine (mocht je ervoor kiezen om wild te gaan met de verfopties), waardoor het lasers en hellevuur kan laten regenen, geen mond klinkt nodig. AC6 stelt niets zo hoog in het vaandel als het vervullen van de fantasie om een ​​van deze immense metalen machines te besturen en je ongelooflijk cool te voelen terwijl je dat doet.

Modekernen

Na tien jaar games te hebben gemaakt over het overwinnen van enorme tegenslagen, heeft FromSoftware er een gemaakt waarin jij een toproofdier bent

Dit is Top Gun: Maverick voor anime-nerds zoals ik, die opgroeiden in de ban van Mobile Suit Gundam in plaats van F-14's. Ik zal de komende maanden mezelf moeten inhouden om Discord-chats te besturen om te praten over de articulatie van deze mechs, en de kleine schokjes van vreugde die ik kreeg toen ik zag hoe elke individuele boegschroef van richting veranderde terwijl ik over de grond schaatste. En kijken naar de hete vlammen die uitflakkeren en in stoom veranderen als je stilstaat. En de neonkleurige gloed van een plasmazwaard die een eenvoudige mech of een heel slagschip in één klap neerhaalt.

Ik vind altijd één geluidseffect waar ik me op kan concentreren in een FromSoftware-game: in Dark Souls is dat het Wauw van het afweren met je schild, een geluid dat zo schokkend is dat het een 'antitankgeweer' oplevert in plaats van 'een kleine man die zijn arm door de lucht zwaait'. Het is belachelijk, maar het is ook volkomen logisch om het krachtigste geluidseffect in het spel te laten spelen als je even letterlijk onoverwinnelijk bent. Halverwege Armored Core 6 vond ik het: de volgende 12 uur onderbrak ik elke missie met de DUN-DUN van een Songbirds, een op de schouder gemonteerd kanon dat twee antitankgranaten afvuurt in een verwoestende uitbarsting.

Elk schot levert zes keer de explosieve kracht op van een enkele raket en veel meer impactschade, waardoor zwaar gepantserde vierpotige mechs wankelen als ik een zuivere treffer scoor. Met Songbirds op elke schouder kon ik bazen zelfs in één salvo laten wankelen... DUN-DUN, DUN-DUN - ze openstellen voor extra schade door een snee van mijn lasermes. Die staccato-explosie werd de doodsklok voor elke andere mech op Rubicon totdat ik credits gooide.

Deze game weet echt hoe je schaal moet maken(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Lasergeweer of kamehameha?(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

De vuren van Ibis zetten de atmosfeer van Rubicon voortdurend in vuur en vlam... denk ik?(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Iemand moet deze plek echt opruimen(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Niet mijn beste schilderwerk, dat geef ik toe(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Rook ze als je ze hebt(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Armored Core 6 helpt de 'hell yeah mechs rule'-toon te verkopen, omdat het FromSoftware's eerste pc-game is die framesnelheden van meer dan 60 fps ondersteunt. Hoewel het nog steeds enkele van de toeters en bellen mist die we leuk vinden in moderne pc-games, zoals ondersteuning voor het opschalen van DLSS of FSR, draaide de game fantastisch op mijn pc (Intel Core i5-13600K, RTX 3070) met de limiet van 120 fps ingeschakeld, gemakkelijk te varen voorbij 60 fps en alleen stotteren als ik te blij werd met de Steam-screenshotsleutel.

Dit is waarschijnlijk waar ik zou moeten zeggen dat de graphics dat niet zijn Dat indrukwekkend voor een moderne game met een groot budget, en dat de presentatie vrij bescheiden is vergeleken met een Cyberpunk 2077 of Sony's Spider-Mans. Maar alles op de mechs is zo liefdevol geanimeerd dat ik niet kan zeggen dat ik last had van de relatieve eenvoud. Toen ik Armored Core 6 op het Steam Deck probeerde, kon ik tussen de 40 en 60 fps halen door alle instellingen laag te zetten. Het is absoluut speelbaar op het deck, maar ik rouwde meteen om het verlies van dat scherpe beeld dat ik op mijn 1440p-monitor kreeg, en hoeveel van de mechanische details ik miste op die lagere instellingen en het kleinere scherm. Ik geniet te veel van de flits van de energiewapens en de rooksporen op een vlaag raketten om naar een handheld te turen.

Er zou een regel in de aftiteling moeten staan, speciaal voor de ontwerper die heeft bepaald hoe de dodelijke klap in elke missie een slow motion-explosie veroorzaakt, waardoor dat moment wordt uitgebreid tot 10 seconden glorie. Het is de belangrijkste beslissing die iemand heeft genomen tijdens het ontwerpen van deze hele videogame.

Bekijk bericht op imgur.com'

Ik bedoel dat niet als grap: na tien jaar games te hebben gemaakt over het overwinnen van enorme tegenslagen, heeft FromSoftware er in AC6 een gemaakt waarin jij een toproofdier bent. Hoewel je krachtigere wapens, stuwraketten en andere upgrades verkrijgt, voelde ik me vanaf het begin ongelooflijk capabel: tikken op de snelle boostknop om binnenkomende raketten te ontwijken, klikken op een gamepadstick om naar voren te schieten in een 'aanvalsboost' met volledige stuwkracht die extra impact toevoegde aan mijn melee-aanvallen.

Met soepele checkpoints kun je bijna elk zwaar gevecht aangaan met aangevulde munitie en genezende items, zonder je voortgang tot dat punt in de missie te herbekijken. Als u doorgaat, kunt u ook alle AC-onderdelen in uw garage vervangen. Het is een slimme structuur die experimenten aanmoedigt. Er is geen reden om een ​​baas niet een kans te geven met een andere set wapens of een zwaardere of snellere AC.

Opgeladen

Armored Core 6 is FromSoftware's eerste game met een fotomodus(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Elke huursoldaat waarmee je in de arena vecht, heeft een achtergrondverhaal(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Tankpoten bieden veel bepantsering en hoge mobiliteit op de grond(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

Het liedje dat ze zingen is oh zo lief(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

[fluistert tot nu toe] Dat is Chappie(Afbeelding tegoed: FromSoftware)

vals spelen met geld sims 4

De spaarzame tussenfilmpjes zijn krachtig, als een infuus van mecha-fanservice

Puristen hoeven niet te wanhopen omdat FromSoftware zacht wordt: je kunt nog steeds missies opnieuw spelen en S-rangen nastreven door te winnen zonder opnieuw te starten of te profiteren van een herbevoorrading. En dit is op sommige plekken nog steeds een verdomd moeilijke videogame, met één baas aan het einde, die me drie uur en tientallen pogingen kostte om te overwinnen. Het was het enige moment dat op mij overkwam als een pure 'git gud'-vaardigheidscontrole, waarop het experimenteren met verschillende builds en strategieën volkomen nutteloos aanvoelde. Voor mij was die baas in ieder geval een overdreven afwijking naast zoveel anderen die stoer waren, maar beter in balans waren met de gebruikelijke vraag van FromSoftware naar reflexen met een raadselachtige uitnodiging om aan mijn weg te sleutelen naar precies de juiste mech voor de klus.

Hoewel het montagemenu van Armored Core 6 statistieken over elk onderdeel biedt, terwijl ik duels opnieuw probeer uit te voeren tegen de elite AC's die cirkels om me heen konden vliegen, wenste ik meer gedetailleerde feedback over hoe het verwisselen van de ene richtmodule voor een andere de nauwkeurigheid van mijn draadkruis zou beïnvloeden, of hoeveel sneller mijn boostmeter zou opladen als ik een mech bouwde met een lichtere energieafname. Door de details van deze systemen bloot te leggen in iets dat lijkt op de trainingsmodus van Street Fighter 6, zou een ontwerp kunnen worden verfijnd.

Gedurende 25 uur met Armored Core 6 kwam mijn enige andere vleugje teleurstelling uit de omgevingen, die verbluffende momentopnamen zijn van een afbrokkelende technodystopie die geen interactiviteit biedt behalve een paar verborgen kisten en vernielde mechs met kleine stukjes kennis. Over het geheel genomen is het slanke, gefocuste karakter van AC6 een grote kracht, maar dat is zo zo veel sfeer in het visuele ontwerp van de wereld dat het uiteindelijk onderbenut blijft. De stem in mijn oor terwijl je vecht, had gemakkelijk vaker kunnen klinken terwijl ik hoeken en gaten verkende; sommige van de grotere podia bieden tijd en ruimte om rond te snuffelen, maar vrijwel niets te vinden.

Het is een kleine gemiste kans in een game die qua expliciet verhaal verrassend zwaarder is dan de RPG's van FromSoftware.

Dat is zo Raven

Er is hier meer in-your-face verhaal dan in alle drie de Dark Souls-games samen, aangezien de leiders van Rubicons huursoldaten je na elke missie regelmatig gesproken berichten sturen om te kletsen over de nasleep van wat je zojuist hebt opgeblazen. De optie om missies opnieuw te spelen maakt het gemakkelijk om deze te negeren ten gunste van je eigen verhalen: kun jij met een sprinkhaan naar een doel springen met een mech die is gebouwd voor verticaliteit, terwijl je de grondverdediging in je stof laat liggen? Zou de dikke wolk drones die tijdens een andere missie vervelende potshots op je uitvoeren, kunnen worden weggevaagd in een enkele salvo multi-lock-raketten met een op bereik gerichte bouw?

Er is een licht 'we hebben een hoop geld bespaard door dit allemaal niet te animeren' in het grootste deel van het verhaal dat zich afspeelt in voice-overmonologen, maar dat betekent ook dat de spaarzame tussenfilmpjes krachtig zijn, als een infuus van mecha-fanservice. Ze drukken die knop maar zo vaak in, maar elke keer komt het terug in dat kernprincipe: mechs zijn dat wel koel .

Bekijk bericht op imgur.com'

Net als in de klassieke Armored Core vind ik het geweldig hoe meedogenloos AC6 zijn toon behoudt. Piloten hebben geen leven buiten hun machines. Je zult nooit een mens zien. Elke alliantie is tijdelijk, aangezien de bedrijven die strijden om de middelen van Rubicon je inhuren om de piloten waarmee je zojuist hebt gevochten in de rug te steken.

Het verhaal vertakt zich op een paar punten, gebaseerd op de missies die je kiest te ondernemen en wie je besluit te doden – met een verraderlijk briljante mes-twist dat het verhaalpad waarvan ik denk dat de meeste mensen het willen volgen een aantal veel moeilijkere gevechten oplevert, met een gemakkelijkere optie om je te beschimpen. Niets verkoopt bedrijfsdystopie beter dan degenen die hun nek voor je hebben uitgestoken te naaien. Het verhaal geeft je zelfs een reden om te blijven spelen nadat de credits zijn verschenen: tijdens je tweede run beginnen die moeilijke keuzes zich in nieuwe paden te versplinteren.

Nadat ik urenlang een verwantschap had opgebouwd met de stemmen die ik zo vaak via de communicatie hoorde, vond ik het zonde om ze neer te schieten. Maar niet, zoals slecht slecht, want ik was daar alleen maar om werk te doen. Ik was daar voor die slow-mo-gloriemoord. Ik was daar om betaald te worden, om een ​​betere mecha te bouwen, zodat ik het allemaal nog een keer beter, sneller en cooler kon doen. Dit is gepantserde kern. We zijn gezegend dat we het terug hebben.

De coolste mechs uit de gamegeschiedenis vormen de kern ( ͡° ͜ʖ ͡° ) van een intens, doelgericht actiespel.