(Afbeelding tegoed: Akabaka)
Ik ben geen onbekende in obscure datingsimulators, en Sucker for Love met Lovecraftian-thema is ongetwijfeld een van mijn favorieten aller tijden. Het is dus geen verrassing dat Sucker for Love: Datum om voor te sterven stond op mijn lijst met must-plays vanaf het moment dat het werd aangekondigd - want wie zou niet de kans grijpen om nog een stel eldritch-goden te verleiden?
Nadat ik een bijna beschamende hoeveelheid tijd in Date to Die For had gestoken, realiseerde ik me dat het engste deel van de ervaring niet de Lovecraftiaanse verschrikkingen zijn, maar eerder de snelheid waarmee ik bereid was mezelf aan een geit te wijden.
Voor degenen die niet in het konijnenhol zijn gevallen dat met goden uitgaat, is hier de deal: je wordt gecombineerd met een excentrieke vertolking van een griezelige god, zoals Cthulhu, of in Date to Die For the Black Goat of the Woods, en uitgedaagd om hun vertrouwen te winnen in ruil voor een knuffel. Als je met een oude kosmische god uitgaat, kun je niet afhankelijk zijn van je charme; in plaats daarvan moet je een verscheidenheid aan rituelen uitvoeren uit het spreukenboek dat je aan het begin vindt.
In de eerste game moest je rituelen grotendeels in de beslotenheid van je slaapkamer uitvoeren, maar met Date to Die For kun je door een heel huis rondsnuffelen. Dit is waar de horrorkant van het spel begint te schitteren. In eerste instantie is het grootste obstakel het navigeren door een lastige kaart waarbij elke gang griezelig veel op de vorige lijkt, waardoor het huis aanvoelt als een labyrint dat zelfs de kaart je niet kan helpen oplossen. Zelfs na een redelijke tijd zul je nog steeds verdwalen in de eindeloze tatami-kamers, des te verontrustender door de op de loer liggende aanwezigheid van sekteleden die op je uit zijn.
Het komt op een punt waarop je niet meer weet wat je achter de schuifdeuren kunt verwachten, ook al is het een kamer die je al meerdere keren hebt bezocht. Dit houdt je alert wanneer je je slaapkamer moet verlaten en zorgt voor een constant gevoel van angst. Je zult je nooit helemaal veilig voelen, waardoor je wordt geïnspireerd om zo snel mogelijk over de kaart te reizen om rituele materialen te verzamelen, maar hoe sneller je reist, hoe groter de kans dat je ongewenste gasten tegenkomt en gedwongen wordt opnieuw te beginnen.
ontgrendel mount diablo 4
Hoe verder je in het spel vordert, hoe donkerder de ervaring wordt, dankzij zenuwslopende audio die suggereert dat iemand je door het huis achtervolgt, en bloed vloeit en verschroeide silhouetten door het hele gebouw. Voor je het weet voer je rituelen uit uit het spreukenboek. in een poging het bos waarin je vastzit tot de grond toe plat te branden en te ontsnappen aan het labyrintische hellelandschap voordat het je doodt. Zelfs als dat betekent dat daarbij iedereen en al het andere in huis moet worden vermoord. Date to Die For gaat dus niet alleen over het krijgen van een kus van een geitenvrouw, maar is in plaats daarvan een gevecht voor je eigen overleving.
(Afbeelding tegoed: Akabaka)
Als je jongleert met de angst om de god die je zojuist hebt opgeroepen teleur te stellen en de angst om aangevallen te worden wanneer je het het minst verwacht, zal Date to Die For je hart sneller doen kloppen. Maar ook al sprong ik weg van mijn scherm nadat ik per ongeluk een deur met te veel kracht had geopend en eindigde met een bijl tussen de ogen, het enige dat ervoor zorgt dat ik terugkom is Rhok'zan, de verleidelijke mascotte van het spel, die heel snel te charmeren en het risico te lopen tot slavernij door de sekteleden te komen om wat meer tijd met je door te brengen.
Wat datingsimulatorpersonages betreft, bevindt Rhok'zan zich beslist meer aan de 'unieke' kant van de schaal. Zeker, ze is niet jouw typische vrijgezel of vrijgezellin vanwege haar bovid-uiterlijk, maar als je eenmaal wat tijd hebt doorgebracht met het doorbreken van haar ijzige uiterlijk, zul je zien hoe zacht deze griezelige godheid eigenlijk is. Ze wil jou als een van haar volgers niet indoctrineren, maar smeekt je om haar te helpen ontsnappen aan de routine van het gebruikt worden voor haar krachten. Je begint te sympathiseren met haar ellende over het feit dat je in de val zit en tot slaaf wordt gemaakt door de sekteleden, en plotseling wordt alles wat je doet en elk ritueel dat je uitvoert gedaan met Rhok'zan in gedachten. Ervoor zorgen dat Rhok'zan veilig is, wordt je topprioriteit, ongeacht hoe riskant dat is voor je overleving, en ook al staat er niet al te veel beloning op het spel (niet dat je dat verwacht), zou een knuffel van haar nog steeds belangrijk zijn. een plus.
Ik ben geobsedeerd geraakt door het ontgrendelen van elk mogelijk einde van het spel, op zoek naar nieuwe dialoogopties en merk voortdurend dat ik nadenk over wat ik anders had kunnen doen om een nieuwe route in een hoofdstuk te ontdekken. Deze fixatie op het proberen om elementen van het spel opnieuw uit te voeren om de best mogelijke uitkomst te ontgrendelen, is precies waar Sucker for Love in uitblinkt, en laat zien dat het spel precies heeft bereikt wat het wilde doen: zorg ervoor dat je alles wat je hebt aan de game besteedt. centrale karakters.
beste gameprocessors
Iedereen die enige tijd met een datingsimulator heeft doorgebracht, hoe eigenzinnig de cast ook is, kent waarschijnlijk het gevoel van voortdurend nadenken over het personage dat je nastreeft en je volgende stappen om hun vertrouwen te winnen. Maar als je tegen jezelf toegeeft dat dit een letterlijke god is die je in hun naam belast met massamoord, voelen de zaken een beetje verdraaid. Sucker for Love voelt in zekere zin als een klein geheimpje dat je nooit wilt toegeven als je liefhebt, maar tegelijkertijd wil je iedereen verslaafd maken aan wat het te bieden heeft. Dit is de reden waarom ik op schandelijke wijze de nederlaag tegen Rhok'zan toegeef en probeer meer liefdeszieke sekteleden in de groep te betrekken.
