One Piece Odyssey-recensie

Ons oordeel

Gezellig, kronkelend plezier voor One Piece-fans, maar swabbies moeten vanuit andere havens vertrekken.

beste wiel

Game Geek HUB staat voor je klaarOns ervaren team besteedt vele uren aan elke beoordeling, om echt tot de kern te komen van wat voor u het belangrijkst is. Lees meer over hoe we games en hardware evalueren.

Wat is het? Een turn-based JRPG-ravotten door het verleden van One Piece.
Verwacht te betalen : $ 59,99/£ 49,99
Ontwikkelaar : ILCA, Inc.
Uitgever : Bandai Namco-entertainment
Beoordeeld op : Windows 11, Nvidia 2080 Ti, Intel i9-9900k @ 4,9 GHz, 32 GB RAM
Multiplayer? Nee
Uit: Nu
Koppeling : Officiële site

25 jaar geleden verscheen Half-Life op de pc, was de eerste PlayStation oppermachtig en begon een klein piratenavontuur-manga genaamd One Piece. Nu ben ik de veertig gepasseerd, grijzend, en geniet nog steeds van de voortdurende avonturen van de met rubber beklede schurk Luffy en zijn Straw Hat Pirates. De bemanning viert een kwart eeuw op zee en vertrekt op een grote JRPG-reis met One Piece Odyssey: een uitgestrekt, charmant avontuur dat kraakt onder zijn eigen reikwijdte.

Als je geen idee hebt wat One Piece is, of slechts een paar afleveringen van de anime hebt gezien, is Odyssey waarschijnlijk niets voor jou. Het speelt zich af in ongeveer 750 afleveringen van de anime en veronderstelt kennis van de personages, hun capaciteiten en hun geschiedenis. Bovendien is het grootste deel van de game gewijd aan het (losjes) navertellen van de gebeurtenissen uit vier grote verhaallijnen, waarbij deze hernomen avonturen worden afgesloten met een verhaal dat speciaal voor de game is geschreven.

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

Hoewel manga-auteur Eiichiro Oda een minimale inbreng had in het verhaal van Odyssey, droeg hij wel enkele concepten en wezensontwerpen bij, waaronder enkele bewonderenswaardige gekke monsters. Odyssey laat Luffy en zijn bemanning achter op Waford, een vergeten eiland dat wordt bewoond door een paar nieuwe personages: de grootharige ontdekkingsreiziger Adio en het mysterieuze lokale meisje Lim, die op magische wijze de bemanning van hun krachten berooft voordat ze beseft dat zij de ware zijn. Goed soort piraten. Hoewel gelukkig niemand aan geheugenverlies lijdt, is de Straw Hat-crew vergeten hoe ze moeten vechten, dus gaan ze op avontuur om de geheugenblokjes met hun verloren strijdvaardigheid terug te vinden, en vervolgens naar de World Of Memory om vier van hun belangrijkste herinneringen opnieuw te beleven. avonturen en poets hun beatdowns op.

De zwarte vlek

Odyssey is in feite een enorme vulboog – het soort twijfelachtig canoniek zij-avontuur dat de anime moet invoegen om het tv-programma wekelijks draaiende te houden. Hoewel het nieuwe verhaal en de nieuwe personages van Odyssey goed genoeg zijn voor One Piece, ligt het verhaal van de game, paradoxaal genoeg, in het vernieuwen van oude wegen.

Hoewel deze avonturen in Memoria gebaseerd zijn op verhaallijnen uit het verleden (Alabasta, Water Seven, Marineford en Dressrosa), weten de Straw Hat Pirates dat dit slechts een ruwe benadering is van hun avonturen, en dat hun acties niets zullen veranderen aan wat er werkelijk is gebeurd. Desondanks besluiten ze allemaal om het beter te doen. Ook al is het maar een droom, ze zijn erop uit om iedereen te redden die ze niet konden redden, onwinbare gevechten te winnen en een gelukkiger einde te creëren. Wat een verheerlijkte clipshow had kunnen zijn, krijgt een onverwacht bitterzoet en persoonlijk tintje, waarbij de helden de kans krijgen om verloren en gevallen vrienden nog een keer te zien.

Het zorgt voor een rijke bron van karakterbeats vergeleken met de gemiddelde One Piece-filler-anime, waarbij elk lid van de crew de tijd krijgt om in de schijnwerpers te staan ​​om hun gevoelens uit elkaar te halen en hun verliezen te verwerken. In de manga huilen personages vaak rivieren van tranen over verloren vrienden of verdrietig afscheid, waarbij Odyssey meer handelt in het in het reine komen met het verleden. Helaas komt de funky Skellington Brook pas laat in het spel bij het feest, maar de rest van de crew krijgt ruimte om te ademen. Tenminste, als ze niet op een zijspoor terechtkomen.

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

woord.antwoord

Odyssey zit boordevol vulling, vulmiddel in het vulmiddel. Het zijn niet alleen sidequests, het zoeken naar schatten op kaarten; het hoofdverhaal vergeet vaak waar het naartoe gaat. In één bijzonder flagrant geval wordt een achtervolging door de woestijn om een ​​vriend te redden vertraagd doordat bandieten het eten van de bemanning stelen, een aap die de portemonnee van Nami steelt, een rivier van drijfzand, een speleologie-avontuur om het drijfzand te omzeilen (wat mislukt) en vervolgens een er komt een grote cartoonkrab opdagen om iedereen toch maar naar hun bestemming te brengen.

Het was moeilijk voor mij om geïrriteerd te blijven door Odyssey – of door de reuzenkrab trouwens. De afleidingen neigen vaak naar de gekkere kant van One Piece, en zelfs deze rare uitweidingen over het verhaal leiden tot spectaculaire baasgevechten en leuke nieuwe monsters. Er zijn ook een aantal geweldige ontmoetingen in de optionele side-content, waaronder het achtervolgen van de premies op rivaliserende piraten die hun eigen komische gimmicks hebben, zoals een bemanning die graag dramatisch van kliffen springt, maar de ‘veilige landing’ niet heeft bedacht. deel nog. Maar bijna elk deel van Odyssey kan wel wat aanpassingen gebruiken. Quests kunnen worden ingekort, de sleur kan worden verminderd en backtracking kan worden weggelaten om een ​​slanker, sneller spel achter te laten.

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

Het belangrijkste dat je gaat doen in One Piece Odyssey is het aangaan van turn-based JRPG-gevechten, en gelukkig, filler of niet, zijn gevechten slimmer dan ik had verwacht. Ik zou al blij zijn geweest als deze game Dragon Quest had nagebootst, maar de ontwikkelaars hebben goed nagedacht over hoe ze de uitgestrekte, rommelige tekenfilmgevechten van het bronmateriaal konden repliceren in een toegankelijke turn-based gevechtsengine. Ik nam het op tegen superkrachtige marineofficieren, schermvullende monsters en veel bandieten, en ik was altijd blij om te zien hoe de Straw Hat Pirates handen gooiden tegen vaak overweldigende overmacht.

Iedereen was kungfu-bloed

De gevechten in One Piece Odyssey zijn aanvankelijk bekend – vier van mijn personages wisselen om de beurt stoten uit met een stel vijanden – maar de schaal is nieuw. Elk partijlid kan het opnemen tegen een afzonderlijke vijandelijke groep van maximaal vier vijanden in zijn eigen deel van het slagveld. Hoewel sommige aanvallen beperkt zijn tot het aanvallen van vijanden in de buurt, kunnen andere worden gebruikt om verre vijanden te raken, of om naar vleeskoppen te bowlen door een mook tegen hun nabijgelegen vrienden te slaan. Ik ben vooral dol op aanvallen waarbij vijanden richting een verre bemanningslid worden gelanceerd, wat leidt tot leuke grappen halverwege de strijd. Sommige bemanningsleden van Luffy waarderen nieuwe doelen, terwijl anderen (Usopp) liever minder op hun bord hebben.

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

Verrassingsbonusdoelen, genaamd Dramatische Scènes, zijn een extra twist. Soms vraagt ​​de game je om een ​​vijand met een specifiek personage af te maken of een bemanningslid te redden voordat deze wordt geraakt door een grote aanval. Het voltooien van deze doelstellingen kan een flinke XP-boost opleveren, en soms wordt het systeem ook gebruikt om wat meer karakter in de gevechten te injecteren. Als Sanji en Zoro samen staan, kan hun rivaliteit resulteren in wat geklets en kunnen hun techniekpunten (het MP-equivalent van dit spel) volledig worden opgeladen.

Ondanks al deze leuke details mist One Piece Odyssey moeilijkheidsgraden of schaling, wat betekent dat de eerste 5-10 uur uiterst eenvoudig zijn. Zelfs zonder op de statistieken te letten en synergieën tussen personages grotendeels te negeren, duurde het tot 15 uur na Odyssey voordat ik zag dat mijn eerste personage werd uitgeschakeld, en een snel genezend item zorgde ervoor dat ze seconden later weer tot leven kwamen. De moeilijkheidsgraad wordt na dat punt enigszins gelijk, maar het wachten op welke uitdaging dan ook duurt lang.

beste budget gaming-cpu

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

Vlot zeilen

Maar zelfs als ze gemakkelijk zijn, zijn de gevechten leuk om naar te kijken. One Piece is prachtig gerepliceerd, waarbij de visuele toon van de anime wordt vastgelegd, maar een beetje van de mangastijl wordt gekanaliseerd door schaduwen weer te geven als steeds dichtere schaduwlijnen, wat Oda's kunst nabootst. Het is een bijzonder charmant detail dat zo natuurlijk aanvoelde dat ik het in eerste instantie niet opmerkte. Het helpt de overdreven, googy-eyed cartoonmonsterontwerpen in 3D te werken en op natuurlijke wijze te passen in de meer ingetogen geografie.

Hoewel ze grotendeels lineair zijn, zijn de kerkers en steden van One Piece Odyssey leuk om doorheen te dwalen en in te snuffelen. In de bovenwereld heeft elk personage zijn eigen interactievaardigheden: Luffy kan gaten overbruggen met zijn elastische rubberen armen, Zoro kan door metalen staven snijden, Franky kan bruggen bouwen over specifieke gaten en Sanji kan verse ingrediënten anderhalve kilometer verderop ruiken. Het is vaak de moeite waard om ook de tijd te nemen om met de NPC's te praten. Hoewel ze niet materieel lonend zijn, hebben ze genoeg kleine grappen om toe te voegen: bewakers die thuis hun wapens zijn vergeten, bandieten die hun carrièrekeuze in twijfel trekken, winkeliers die door Nami met de grond zijn onderhandeld, en brutaal pratende dieren vertaald door Chopper.

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

Hoe charmant de NPC's ook zijn, ze doen niet veel aan animatie, waarbij gesprekken buiten de grote plotscènes er een beetje stijf en ongemakkelijk uitzien. Gelukkig zijn de gevechtsanimaties een traktatie. De meeste personages (niet Brook - de ondoden krijgen geen respect) hebben een onredelijk lange lijst met aanvallen die bijna elke bekende techniek of aanvalspaneel uit de manga vertegenwoordigen. Deze animaties zijn snel, helder en barstensvol nostalgie. Gelukkig is er een optie om de snelheid van alle gevechtsanimaties te verdubbelen, zodat ze nooit klinken als een te lange Final Fantasy-oproep die niet kan worden overgeslagen.

Technisch gezien valt er hier weinig te klagen, afgezien van een gebrek aan ultrabrede monitorondersteuning. Er is een behoorlijk aantal grafische en besturingsinstellingen, en het speelt even goed op gamepad of muis/toetsenbord. Het ondersteunt zelfs hoge verversingsfrequenties, wat er geweldig uitziet in gevechten, hoewel sommige tussenfilmpjes slechts op 30 fps draaien. Als je een Steam Deck hebt, wil je het spel waarschijnlijk beperken tot 30 fps voor consistentie en batterijbesparing, maar verder zou je geen problemen moeten hebben. (Niet echt een technische noot, maar Odyssey bevat alleen Japanse audio. Ondertitels of buste, en wat incidenteel gebabbel worden helemaal niet vertaald.)

hoe mount diablo 4 te ontgrendelen

(Afbeelding tegoed: Bandai Namco)

One Piece Odyssey is een mooi nieuw avontuur met een onverwacht bitterzoete toon, dat de wereld van een eerbiedwaardige manga/anime uitbreidt. Het viert 25 jaar piratenavonturen, terwijl het de enigszins droevige sfeer rondom de stad vastlegt aankondiging van zijn laatste saga . Net als de tv-anime is het een beetje slap en een beetje bijsnijden zou hebben gezorgd voor een consistent spannende game van 30 uur in plaats van een slingerende game van 50 uur. Maar als je One Piece al die tijd volgt, is de kans groot dat je hier bent voor een ontspannen cruise, in plaats van voor een race naar de finish.

Gezellig, kronkelend plezier voor One Piece-fans, maar swabbies moeten vanuit andere havens vertrekken.